نحوه خریداری ترنجبین و همکاری با کشاورزان

مزیت‌های گیاه ترنجبین

ترنجبین صمغ یا شیره‌ی شیرینی است که از گیاه گز (معمولاً Alhagi maurorum) ترشح می‌شود. این گیاه بومی مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است و سابقه مصرف دارویی و غذایی طولانی دارد.

1. دارویی و درمانی

   • ملین طبیعی: رفع یبوست ملایم در کودکان و بزرگسالان
   • ضد التهاب: کمک به کاهش التهاب دهان، گلو و روده‌ها
   • ضد سرفه: تسکین سرفه خشک و التهابات تنفسی
   • تقویت‌کننده سیستم ایمنی
   • مناسب برای تب‌های کودکی و ناراحتی‌های کبدی

2. خواص غذایی

   • شیرینی طبیعی و کم‌خطر برای بیماران قندی (در مقدار محدود)
   • قابل استفاده در تهیه نوشیدنی، شربت، حلوا و شیرینی سنتی ایرانی

نحوه مصرف:

• حل کردن ۵ تا ۱۰ گرم ترنجبین در یک لیوان آب ولرم در صبح ناشتا (برای درمان یبوست و تسکین سرفه)
• اضافه کردن به دمنوش‌های گیاهی
• مصرف در ترکیب بدون حرارت با ماست یا شیر

اخطار: نباید در مصرف افراط شود، به‌ویژه در افراد با شوگر بالا یا مشکلات دستگاه گوارش خاص.

مراحل کشت، داشت و برداشت ترنجبین

۱. کاشت گز (Alhagi maurorum)

• زمان: اواخر زمستان یا اوایل بهار
• بذرپاشی: با فاصله ۵۰ سانتی‌متر تا یک متر در خاک نیمه‌شنی یا شنی-رسی
• آبیاری: حداقل در سال اول؛ سپس گیاه مقاوم به خشکی است

۲. داشت

• کنترل علف‌های هرز و آفات
• آبیاری کم و به موقع (در سال‌های کم بارش)
• عدم کوددهی زیاد، زیرا رشد گیاه در خاک ضعیف بهتر است

۳. برداشت ترنجبین

• زمان برداشت: تیر تا شهریور
• نحوه برداشت:
  • در سحرگاه که هوا خنک است، ترنجبین به صورت ماده شیرین و چسبناک روی ساقه‌ها و برگ‌ها دیده می‌شود.
  • معمولاً با ضربه زدن سبک یا تکاندن گیاه، ترنجبین جمع‌آوری می‌شود.
  • جمع‌آوری باید تمیز و بهداشتی انجام گیرد.

مزیت‌های صادراتی و کشورهای متقاضی ترنجبین

مزایای صادرات ترنجبین:

• قیمت جهانی مناسب نسبت به محصولات مشابه
• رشد بازار طب سنتی و داروهای گیاهی در دنیا
• قابلیت بازاریابی به عنوان “عسل گیاهی” در اروپا و آسیا

کشورهای متقاضی:

• کشورهای حوزه خلیج فارس (امارات، قطر، عربستان)
• هند
• چین
• اروپا (آلمان، فرانسه، ایتالیا - برای صنایع دارویی و غذایی طبیعی)
• ترکیه و کشورهای حوزه بالکان